Dyscalculie
Dyscalculie betekent letterlijk "niet kunnen berekenen".
Dyscalculie is een leerstoornis op het gebied van rekenen en ruimte(lijk) inzicht en is nauw verwant aan dyslexie. De rekenproblemen zijn bij dyscalculie hardnekkig bij het aanleren en automatiseren van basisvaardigheden die nodig zijn bij rekenen en wiskunde. De problemen worden niet veroorzaakt door een gebrek aan intelligentie of aan didactische verwaarlozing.
De vaardigheden die nodig zijn bij het rekenen doen op verschillende delen van onze hersenen een beroep. Zo (moet een kind bij het lezen van een som) lees je een getal en moet je daar een woord aan verbinden, maar tegelijkertijd ook een bepaalde hoeveelheid. Bij rekenen zijn ook planningsvaardigheden nodig evenals vaardigheden om het rekenkundige probleem op te lossen. Deze processen spelen zich af in het hersengebied voor in het hoofd. Rekenen is dus een complexe vaardigheid.
Moeite met rekenen wil niet zeggen dat er sprake is van dyscalculie. Rekenproblemen horen bij het leren rekenen. Bij toenemend inzicht verdwijnen deze rekenproblemen. Veel rekenproblemen zijn goed te begeleiden. Veel leerlingen hebben rekenproblemen. Dyscalculie is een stoornis, een handicap. Om deze reden wordt ook deze term niet snel in de mond genomen. Uit onderzoek is gebleken dat een beperkte groep dyscalculie heeft.